Dünya Sağlık Örgütü (WHO) geleneksel tıbbı (bitkisel ilaçlar da dahil olmak üzere) modern tıbbın gelişiminden ve yayılışından önce var olmuş ve günümüzde halen kullanılan tedavi edici yöntemler olarak tanımlamaktadır.

Dünya üzerinde insanoğlu var olduğu sürece bitkileri beslenme ve tedavi benzeri amaçlarla kullandığı düşünülmektedir. Bitkisel ilaçlar, genellikle gelişmekte olan ülkelerde olmak üzere dünya popülasyonun %75-80‟inde kültürel uygunluğu, insan vücudu ile uygunluğu ve daha az yan etkisi olduğu için temel sağlık hizmeti olarak kullanılmaktadır. Fakat son yıllarda gelişmiş ülkelerde de kullanımında artış olmuştur.

En eski kullanımı Hindistan, Çin, Mısır, Yunan, Roma ve Suriye kaynaklarında 5000 yıl öncesine kadar dayanmaktadır. Klasik Hindistan yazıtları Rigveda, Athervaveda, CharakSamhita ve SushrutaSamhita bu kapsamda değerlendirilmektedir.

Bitkisel ilaçlar ve geleneksel tıp kadim medeniyetlerin zengin geleneklerinden ve bilimsel kökenlerinden türemiştir. Birçok konvensiyonel ilaç bitki kaynaklarından üretilmiştir; yüz yıl önce, en etkili ilaçların çoğu bitki tabanlı idi. Aspirin (söğüt kabuğundan), digoksin (yüksükotundan), kinin (cinchonakabuğudan) ve morfin (afyon çiçeğinden) örnekleri mevcuttur. İlaç firmalarının büyük oranlarda farmakolojik olarak bitkileri taramasıyla bitkilerden ilaç geliştirilmesi devam etmektedir.

Modern fitoterapinin gelişimine kadar bitkilerin tedavide kullanımı birçok farklı aşamadan geçmiştir.

Kaynak: www.getat.com.tr